خالص سازی

از شگفتی‌های این دور از انتخابات، ناخرسندی خارج نشینانی و رسانه‌های نامعقول و نامتعادل آنهاست که با گرایش رادیکال و براندازانه، از رقابتی شدن انتخابات و احتمال استقبال از نماینده طیف دیگری در مقابل جریان‌های حاضر در بدنه و راس سیاسی ایران نگران و بسیار ناخرسندند

جریانات مدعی انقلابی گری، پس از خالص سازی، بجای رقابت در «برنامه برای پیشرفت کشور» در حلقه محدود باقی مانده خودشان، رقابت در «چه کسی کمتر دزدیده» را برگزیده اند.

نوری قزلجه گفت: جریانی که خالص‌ساز شده، طرز فکر خاصی دارد؛ کاملاً غیردموکراتیک فکر می‌کند به رأی و نظر جامعه هم همواره وقعی نمی‌گذارد. به تفسیر من تغییر تیم برنامه «به افق فلسطین » به توصیه آن خانم بود.

جمهوری اسلامی نوشت: همه را به حسابِ خودتان می‌گذارند. شما هم باید پاسخگو باشید. نمی‌توانید از زیر این بار - با خیالِ راحت - شانه خالی کنید. کسی هم که یقه‌تان را نگیرد، نتیجه عملکردِ خودتان دامن‌تان را رها نخواهد کرد.

معین الدین سعیدی نماینده چابهار و عضو کمیسیون کشاورزی مجلس گفت: اینکه یک کارشناس به تلویزیون بیاید و رسما اعلام کند که کشور متعلق به حزب الهی‌ها است، با کدام اصول قانون اساسی مطابقت دارد؟ این خالص سازی‌ها تا کجا پیش خواهد رفت؟ ایران متعلق به هر ایرانی است؛ فارغ از هر جناح سیاسی، مذهب و رویکرد‌های قومی و نژادی

وزیر آموزش و پرورش : مدیران مذکور یا بازنشست شده‌اند یا در کلاس و مدارس دیگری مشغول به کار هستند مانند سال‌های گذشته که از این دست جابه‌جایی‌ها وجود داشته است.

محمد صدر، عضو مجمع تشخیص : یکدست کردن حکومت از پایه و اساس اشتباه است. همین تفکرات یکدست به مرور زمان تغییر می کند و اختلاف نظرها پدیدار می شوند و افکار متفاوت امکان بروز پیدا می کنند.

عباس عبدی نوشت: از نظر سیاسی تنش‌های درونی جناح غالب رو به تزاید است. پس از حذف اصلاح‌طلبان، اکنون نوبت دو و حتی سه جریان داخلی خودشان رسیده است که حذف شوند. روحانیت سنتی، اصولگرایان سنتی و جریان رییس مجلس هر سه در معرض این حذف هستند مگر اینکه سکوت کنند. این فرآیند ضرورت خالص‌ سازی است و خالص سازان گریزی از آن ندارند.

عباس عبدی نوشت: خالص‌ سازی معطوف به حذف «دیگری» است به نحوی است که نیروی باقیمانده یا «خودی»، بقایش نه براساس صلاحیت حرفه‌ای، بلکه براساس روابط و تعهدات گروهی است و همین مساله موجب ناکارآمدی و ابتذال دستاورد می‌شود و نیروهای منتقد و مخالف را قدرتمندتر و موازنه قوا را علیه جناح غالب تقویت می‌کند.

این‌طور که پیداست در این ایستگاه قرار است عزت‌الله ضرغامی از قطار «ناب‌گرایان» و «یکدست‌سازان» پیاده شود و با پیاده‌شدن او نوبت به نفرات بعدی خواهد رسید. یکدست‌سازانی که روزگاری برای افراد سر و دست می‌شکنند، بعد از یک دهه خودشان با دستان خودشان این افراد را نابود می‌کنند و این نابودی را با تیر «نداشتن عقد اخوت» توجیه می‌کنند.